Yılın en sevdiğim zamanının Noel ve yeni yıl ruhunun canlanmasıyla başlayan günler olduğunu söyleyebilirim. Işıklar, süslenen ağaçlar ve vitrinler her zaman içimi ısıtır. Bu dönemdeki rutinlerimden bir tanesi de Noel temalı filmleri izlemek. Bu filmlerin verdiği umudu koruma ve sürdürme fikrinden çok hoşlanıyorum. Geçen gün Netflix’te Last Christmas adında 2019 yapımı bir filme denk geldim. Öyle ahım şahım bir film olmamasına, klişelere dayanmasına ve kötü oyunculuklara rağmen, bu tür bir filmden beklenen şeyleri de yerine getiriyor. Özellikle şarkılarına yer vererek George Michael’a bir saygı duruşu yapmayı da ihmal etmeyen film, benim gibi George Michael seven birinin de kalbini kazandı.
Spoiler olmaması için çok detaya girmeyeceğim ama filmin kahramanı olan Katarina (kendisine Kate denmesini istiyor) Yugoslav göçmeni bir ailenin İngiltere’de büyümüş kızı. Geçirdiği kalp nakli ameliyatından sonra hayatı umarsızca yaşayan, aslında daha doğrusu hayatını neredeyse harcayan Kate, Noel’e sayılı günler kala bir adamla tanışıyor ve öyküsü değişmeye başlıyor. Hayatında düzgün bir ilişki olmasını iyileşme zanneden Kate yavaş yavaş kendisini iyileştirmesi gerektiğini anlıyor. Bunun için kendine başkalarına yardım hedefi koyuyor. Kâh evsizler için şarkı söyleyip para kazanıyor, kâh arkadaşlarına destek oluyor, kâh katlanamadığı (zor bir kadın olduğunu anladığımız) annesi ile ilişkisini onarmaya çalışıyor. Annesine sürekli yaptığı gibi kızmak yerine onu anlamak için kendine izin veriyor. Bütün bunları yaparken de adeta büyüyor.
Hepimiz hayatımızın bir döneminde hayatın anlamını ararız ya da kişisel bir anlam hedefi bulma peşinde koşarız. Ama Maslov’un dediği gibi, “insanın ne istediğini biliyor olması çok nadir görülür.” Bu arayışta, Kate’nin yaptığı gibi başkaları için bir şeyler yapmak, başkalarının hayatlarına dokunabilmek, insan için bir pusula görevi üstlenir. Hayat bize borçluymuş, biz de alacaklıymış gibi davranmak yerine bizim için anlamlı bir bütüne katkıda bulunmalıyız. Belki de biz bu hayata borçluyuzdur. Böyle şeyler söylenince aklımıza genelde büyük şeyler geliyor ama küçük şeylerin gücünü de hafife almamak lazım. Atıklarımızı azaltmak, başkalarını tebrik edebilmek, bir gülümsemenin nedeni olabilmek, gönüllü çalışmalara katılmak, yürekten teşekkür etmek gibi yapabileceğimiz sayısız şey var.
Belki bu Aralık ayında, yeni yıl için yeni kararlar alırken, “bu yeni yılda hayata ne verebileceğimiz” sorusunu da kendimize sorarız…
Bol cevaplı günler diliyorum…
Uzman Klinik Psikolog Reyhan Algül
Hulya Yurtbil Donald 2 Yıl Önce
Oyle guzel yazmissiniz ki , filmi seyretmis kadar oldum.Baskalari icin birseyler yapabilmek, bizi mutlu ve iyi hissetirir.Yeni yilda ,yeni yazilarinizi dort gozle bekler, butun dunyaya saglik ve huzur dilerim.
Aysel.uguz@gmail.com 2 Yıl Önce
Reyhan hanim yine sicacik bir yazi. Tesekkurler